سلنیوم یک ماده معدنی ضروری است که می تواند به بهبود شناخت ، عملکرد سیستم ایمنی بدن و باروری کمک کند. سلنیوم یک ماده مغذی است که نقش مهمی در حفظ متابولیسم هورمون تیروئید و سنتز DNA و محافظت از بدن در برابر آسیب اکسیداتیو و عفونت دارد.
بدن به طور معمول مقداری سلنیوم را در بافت انسان (بیشتر در عضلات اسکلتی) ذخیره می کند. آجیل برزیل ، غذاهای دریایی و گوشت حاوی سلنیوم هستند. میزان سلنیوم در مواد غذایی به نوع خاک و آب بستگی دارد. افراد می توانند این ماده مغذی را از غذا یا از طریق مکمل ها دریافت نمایند.
نقش سلنیوم
کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی
این ماده معدنی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد. برخی از مطالعات نشان می دهد که افرادی که سلنیوم کمتری در خون دارند در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی قرار دارند ، اما سایر مطالعات این موضوع را رد می کنند.
کاهش اختلالات شناختی
فعالیت آنتی اکسیدانی سلنیوم ممکن است به کاهش خطر کاهش شناختی مربوط به سن و هم اختلالات ناشی از شرایطی مانند بیماری آلزایمر کمک کند. با این حال ، پزشکان هنوز سلنیوم را برای این منظور توصیه نمی کنند. میزان تأثیر سلنیوم بر کاهش شناختی هنوز در دست بررسی است.
کاهش اختلالات تیروئید
سلنیوم همچنین نقش مهمی در حفظ عملکرد تیروئید به ویژه در خصوص زنان دارد.
پیشگیری از ابتلا به سرطان
نقش سلنیوم در ترمیم DNA به این معنی است که ممکن است در پیشگیری از سرطان نقش داشته باشد. با این حال ، براساس یک مطالعه در سال 2016 ، این ممکن است به نوع سلنیوم و نوع سرطان فرد بستگی داشته باشد.
*برخی مطالعات نشان می دهد که سلنیوم همچنین ممکن است به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز کمک کند و خطر سقط جنین را کاهش دهد. دانشمندان همچنین اظهار داشته اند که کاهش سطح سلنیوم در دوران بارداری ممکن است عاملی در رشد آسم در دوران کودکی باشد.
با این حال ، اگرچه سلنیوم با بسیاری از جنبه های سلامت انسان ارتباط دارد ، اما شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد مصرف مکمل های سلنیوم می تواند از هر یک از این شرایط جلوگیری کند.
سلنیوم اغلب در غلات کامل و محصولات حیوانی مانند ماهی و تخم مرغ یافت می شود. مقدار سلنیوم در غلات بستگی به نوع خاک دارد.
آجیل برزیلی، برنج قهوه ای، تخم مرغ، نان سفید
مصرف توصیه شده سلنیوم برای بزرگسالان 55 میکروگرم در روز، دوران بارداری 60 میکروگرم و دوران شیردهی 70 میکروگرم می باشد.
خطرات احتمالی ناشی از افزایش سلنیوم در بدن:
برای هر کسی که از طریق غذا بتواند بیش از اندازه سلنیوم جذب کند، نادر است. با این حال ، مصرف بیش از حد مکمل ها می تواند اثرات منفی داشته باشد. این ممکن است از جمله منبع:
بوی سیر مانند نفس و طعم فلزی در دهان، ناخن های شکننده، دندانهای پوسیده یا پوسیده، مشکلات دستگاه گوارش مانند حالت تهوع، ناهنجاری های عصبی، خستگی و تحریک پذیری، ضایعات پوستی و ریزش مو
در موارد شدید ، مصرف بیش از حد سلنیوم می تواند منجر به نارسایی کلیه ، نارسایی قلبی و مرگ شود.
مکمل های سلنیوم همچنین می توانند با برخی از داروها از جمله سیس پلاتین ، که یک داروی شیمی درمانی است ، تداخل داشته باشند. استفاده از این دارو می تواند سطح سلنیوم در بدن را کاهش دهد.
افراد می توانند سلنیوم را از طریق مولتی ویتامین ها و سایر مکمل های غذایی دریافت کنند. اینها ممکن است حاوی مواد معدنی به اشکال مختلف از جمله سلنومتیونین و سدیم سلنات باشد.
بهتر است سلنیوم کافی از طریق مصرف غذای متعادل تامین گردد.